Valledoria

Dinsdag 22 september

Ingepakt en wel gaan we op weg naar de laatste bestemming: Valledoria in het noordwesten van Sardinië, waar we nog 6 nachten zullen blijven.

Pas om 17 uur mogen we het huisje in, dus eerst onderweg een programma. In de vallei van de Nuraghi bezoeken we de grootste Nuraghe van het eiland: de Santu Antine. Sardinie staat vol met allerlei overblijfselen uit de tijd van de Nuraghen in de prehistorie. Deze toren komt uit ongeveer 1500 voor Christus. Hij was oorspronkelijk 22m hoog. Op het hele eiland zijn zo’n 7000 nuraghi te vinden! Ook bezichten we het museum, wat meer uitleg gaf over deze opgraving.

Vervolgens naar de op een na grootste stad, Sassari, een universiteitsstad. Mooi, groot en vol met jeugd! Hier gelopen, gegeten en om 16 uur richting onze bestemming gegaan. Een leuk huisje, verrassend ruim en nieuw ingericht en van alle gemakken voorzien. Na een uurtje begon het enorm te onweren en te regenen. In de avond gegeten bij een gezellig restaurant vlakbij.

Woensdag 23 september

Laat opgestaan, omdat het maar bleef onweren en regenen. Toen het droog werd hebben we hier even de ongeving verkend en boodschappen gedaan. Vanmiddag naar Castelsardo, een middeleeuws dorp gelegen tegen een berg met weer een kasteel op de top. Veel klimwerk dus weer maar met prachtige vergezichten.

Ook hierbij weer een museumpje en een mooie kathedraal. Via een hele mooie route teruggereden en gegeten op dezelfde plek als gisteren aangezien die prima was bevallen.

Donderdag 24 september

In eerste instantie weer enorme regen, maar vanaf een uurtje of 10 droog. Tijdje rondgelopen, nu de andere kant op en in de middag voor de laatste keer naar het strand gegaan. Voor de komende dagen zijn de voorspellingen dermate slecht dat we waarschijnlijk geen strandweer meer zullen meemaken.

Op dit strand Is een concentratie van kitesurfers, die in campers op de parkeerplaatsen staan en vast wel op de campings in de buurt. Een sensationeel gezicht en vooral erg kleurrijk! 
 

Vrijdag 25 september

Evenals gisteren eerst uren zware regen. Toch tussen de buien door in de auto gestapt en naar de noordwestkust gereden. Daar ligt de mondaine Costa Smeralda, het duurste en minst Sardinië-achtige stukje van het eiland. Je vindt er de duurste villa’s, jachten en merkwinkels. Heel bijzonder om een keer te zien, maar de andere kant, de oostkant is een stuk authentieker. We hadden geluk dat vlak voor we er waren de regen ophield en het een paar uur prima weer is gebleven. Pas op de terugweg, begon het weer te regenen. Toch nog een prima dagje dus! Ook weer een mooie route gereden.

zaterdag 26 september

Vannacht weer onweer, regen en een flinke storm! Maar vanmorgen werd het droog en konden we dus weer de deur uit. De storm is gebleven en behoorlijk ook. We zijn naar het noorden gereden, naar de Costa Paradiso en daar konden we de mooiste foto’s maken, juist vanwege die storm. Zo zie je maar weer: elk nadeel heb z’n voordeel!

zondag 27 september

Hetzelfde liedje: regen, regen en nog eens regen! Het is serieus koud hier! Pas om een uurtje of half 2 leek het een beetje droger te worden, dus snel de auto in en rijden maar. Eerst naar de Roccia dell’ Elefante, een rechtopstaande rots, die van de zijkant op een olifant lijkt. Snel eromheen gelopen, paar foto’s gemaakt en de auto in, want het regent alweer. Dan maar een poosje rondrijden door de bergen en het platteland. Prachtige plaatjes van oude boerderijen, kuddes schapen en uiteraard weer nuraghen en mooie uitzichten.  Om een uur of 3 begint zelfs de zon weer te schijnen en kunnen we nog een uur buiten lopen. Ook de kerk van Valledoria even bekeken. Net als we weer in de auto stappen regent het weer. Mazzel dus. Vanavond voor de laatste keer hier uit eten In de “Merle Indiana”, waar we al een paar keer zijn geweest. Morgenvroeg rijden we richting Olbia voor de terugvaart met de Grimaldilines.